nilperi

Hayatta çoğumuz nedenlerle yaşıyoruz.Bu ara benim ve çevremdeki insanların dilinden düşmeyen keşkeler bitti,bunun yerini ''neden?''ler aldı.Ben bunuda biz çoğu kızların herşeye bir anlam yükleyip,sonra olmayınca da neden onu yaptı,neden böyle dedi,diye düşünüp üzülmek ve karşımızdakine olan nefretimizi bir kat daha artırmaktan başka bir işe yaramadığını gördüm ve yaşadım.Evet belki onlar bizim düşündüklerimizi de ima ediyor olabilir kimi zaman.Ama asla o iki ayaklı insan görünümlü yaratıklar bizim kadar ince düşünemez ya da işlerine gelmez.Korkarlar çünkü.Savaşma kimlikleri kadınların ki kadar güçlü değildir.Egoları yere vurursa ne olurlar sonra...Ciddi ve olgun görünen o yaratıklar içlerinde farklı bir dünya yaşıyorlar.Kaybetmekten ve bayanlara yenilmekten çok korktukları için midir? bilemem ama kaybettiklerinde küçük bir çocuğun elinden balonunu uçurduğunda yaşadıkları hüzünün daha fazlasını yaşayıp sahte gülüşlere büründüklerinden eminim.Onlar için haklıydın demek çok zor.Evet sen bana yüz vermedin ama ben seni gerçekten sevdim seviyorum demek çok zor.Hep kaçak oynarlar aşk oyununu.Sevmek istiyorum birini artık dediğimde çevremde bunları yaşayan insanların olması korkutuyor beni.Sevgisinin arkasında duran bir erkek istiyorum,ben ona bir lafı ederken,bu lafı edersem onu kaybeder miyim?diye düşünüp telaşlanmak istiyorum.Ondan mesaj geldiğinde ne yazdığını düşünerek heycanlanmak istiyorum.Artık erkek gibi erkek istiyorum.Ondan biraz korkmak ve çekinmek istiyorum.Bunu yapalım mı diyen değil bunu yapıcaz diyen bir erkek istiyorum.Umarım böyle biri karşıma çıkar ve aşık olma duygusunu yeniden yaşayabilirim.Umarım sizlerde yaşayabilirsiniz...