Bizi anlatmak için yazayım dedim.Ama sonradan vazgeçtim.Nedeni ise,benim içimde ki seni kimse bilsin istemedim.Şimdi kafamı yastığıma koycam ve yazmak için aklımda kalbimde olanları düşünerek uyuyacağım hatta kendimi o kadar kaptırmış olacağım ki elimi yatağın diğer tarafına atıp gözümü açıcam ve sen yoksun... Ben her gece sensiz uyusamda aslında hep senle uyuyup uyanıyorum.
13 Haziran 2012 Çarşamba
yazmaya kıyamadığım,düşünmeye doyamadığım adam'a
Bizi anlatmak için yazayım dedim.Ama sonradan vazgeçtim.Nedeni ise,benim içimde ki seni kimse bilsin istemedim.Şimdi kafamı yastığıma koycam ve yazmak için aklımda kalbimde olanları düşünerek uyuyacağım hatta kendimi o kadar kaptırmış olacağım ki elimi yatağın diğer tarafına atıp gözümü açıcam ve sen yoksun... Ben her gece sensiz uyusamda aslında hep senle uyuyup uyanıyorum.
20 Şubat 2012 Pazartesi
ÖLÜME BEŞ KALA DUYULAN
PİŞMANLIĞIN SEFALETİ
Hayat
var olma ve ayakta kalabilme mücadelesidir. Bütün canlılar bu ortak dürtüyle
hareket eder. Asıl sorulması gereken soru, neden diğer canlılardan daha agresif
bir dürtüyle bu mücadelede yer aldığımızdır.
İnsan türünün temel sorunu ihtiyacının üzerinde sahip olma arzusudur. Bu da insanları hep daha fazlasını elde etmek için çalışmaya (mücadeleye) iten bir etken. Böylece büyük yarış başlıyor.
Bu arzu bazen öyle çılgınca ortaya çıkıyor ki, ancak ölmeye yaklaştığımızda yaşamayı unuttuğumuzu hatırlıyoruz. Büyük hayaller kuruyor, büyük hayal kırıklıkları yaşıyoruz. Sahip olduklarımızla başkalarını ezip, sahip olamadıklarımızla eziliyoruz. Bütün bu hengamede ne mutlu olabiliyoruz ne de mutlu edebiliyoruz. Hepimiz bizi yoran ve ruhumuzu eriten bir hırlaşma ortamında yaşıyoruz. Kim galip kim malup anlayamıyoruz. Koca bir ömür tükenip gidiyor.
Ve sona geldiğimizde yorgun düşen ruhumuz yaşamımızın muhasebesini yaptırıyor bize. Keşkelere başlıyoruz o zaman...
Not: Hepinize yaşam muhasebesi yapmayı gerektirmeyecek bir son diliyorum.
Biraz Düşünelim
Yoksa insan hayatı, Schopenhauer' un dediği gibi '' yenileceğinden hiç şüphe etmeksizin, var olmaya çalışmak için harcanmış bir çaba''dan başka birşey değil mi?
İnsan türünün temel sorunu ihtiyacının üzerinde sahip olma arzusudur. Bu da insanları hep daha fazlasını elde etmek için çalışmaya (mücadeleye) iten bir etken. Böylece büyük yarış başlıyor.
Bu arzu bazen öyle çılgınca ortaya çıkıyor ki, ancak ölmeye yaklaştığımızda yaşamayı unuttuğumuzu hatırlıyoruz. Büyük hayaller kuruyor, büyük hayal kırıklıkları yaşıyoruz. Sahip olduklarımızla başkalarını ezip, sahip olamadıklarımızla eziliyoruz. Bütün bu hengamede ne mutlu olabiliyoruz ne de mutlu edebiliyoruz. Hepimiz bizi yoran ve ruhumuzu eriten bir hırlaşma ortamında yaşıyoruz. Kim galip kim malup anlayamıyoruz. Koca bir ömür tükenip gidiyor.
Ve sona geldiğimizde yorgun düşen ruhumuz yaşamımızın muhasebesini yaptırıyor bize. Keşkelere başlıyoruz o zaman...
Not: Hepinize yaşam muhasebesi yapmayı gerektirmeyecek bir son diliyorum.
Biraz Düşünelim
Yoksa insan hayatı, Schopenhauer' un dediği gibi '' yenileceğinden hiç şüphe etmeksizin, var olmaya çalışmak için harcanmış bir çaba''dan başka birşey değil mi?
ALINTIDIR.
Dünya hakikaten boş.Fark ettim de ne kadar boş konularla uğraşıp,önemsiz saçma sapan olaylar nedeniyle kendimizi ve karşımızdakileri üzüp kırıyoruz.Bugün bir kez daha öğrendim ki maddiyat hiç bir şey.Çünkü;kefenin cebi yok.Hepimiz aynı beyaz örtüye sarınıp,aynı yere gideceğimizi bilirken,çoğumuz sadece çıkarları doğrultusunda günü kurtarmaya bakıyorlar.Kim ne giymiş,kim ne içmiş,neredeymiş,kimlerle imiş,ne yapmış........Ne önemi var bütün bunların?
17 Şubat 2012 Cuma
Ölümün var olduğunu,bıraktığı acıyı,göz yaşlarını biliyor,görüyor ve duyuyordum.Ama hiç hissetmemiştim.Ta ki bugüne kadar.Bugün dedem dediğim sevgili hocamı kaybettim.Hocam dediğim, sıradan hocalardan değildi.Hasta olduğunu 5 gün önce öğrendim ve inanamadım.Allah'ım zoruna gitmesin ve benim bu dediğimi yanlış anlama ve beni bağışla.O dağ gibi güçlü olan adamın bu kadar kolay devrilebileceğine hiç inanamadım. Benim hocam güçlüdür,pes etmez dedim hep.İyileşip aramıza dönecek ve bize yeniden İstanbul da arkadaşıyla çocukken nasıl yüzme yarışı yaptığını anlatacak diye inandım.........
Yaşamımız boyunca bir çok insan girip çıkacak hayatımıza.Bunlardan bazıları bizi incitecek,bazıları güldürecek...
Ama bunların her biri izler bırakacak üzerimizde.Metin hocam;siz bu yukarıda yazan bazıları kadar basit değildiniz.Hayatımı değiştiren,beni ağlarken güldüren,belki de hayatımın en büyük düşüşünde elimden tutup ayağa kaldıran,bir kaç kişiden biri idiniz.Hem de o zamanlar daha hocam bile değildiniz.İlk kez o zaman tanışmıştım sizinle......
Tam sizi anlatmaya başlayacakken hep yarım kalıyor cümlelerim.Hepsi boğazımda düğümleniyor ve sanki sizi tarif etmek için hepsi eksik ve yetersiz kalıyor.Şu an içimdeki sizi tarif edemiyorum bile.Hayatım da ilk kez sevdiğim birini kaybettim.Ve ilk kez bugün ölümün acısı ile tanıştım.Birisi uzun bir süre hayatımızdan gittiğinde, onunla ilgili olan her şeyi zamanla unutmaya başlarız.Ama siz o birisi gibi olmayacaksınız benim hayatımda.Sizi hiç unutmayacağım benim canım hocam...Yattığınız yer cennet,ruhunuz şad olsun.Allah rahmet eylesin...
Yaşamımız boyunca bir çok insan girip çıkacak hayatımıza.Bunlardan bazıları bizi incitecek,bazıları güldürecek...
Ama bunların her biri izler bırakacak üzerimizde.Metin hocam;siz bu yukarıda yazan bazıları kadar basit değildiniz.Hayatımı değiştiren,beni ağlarken güldüren,belki de hayatımın en büyük düşüşünde elimden tutup ayağa kaldıran,bir kaç kişiden biri idiniz.Hem de o zamanlar daha hocam bile değildiniz.İlk kez o zaman tanışmıştım sizinle......
Tam sizi anlatmaya başlayacakken hep yarım kalıyor cümlelerim.Hepsi boğazımda düğümleniyor ve sanki sizi tarif etmek için hepsi eksik ve yetersiz kalıyor.Şu an içimdeki sizi tarif edemiyorum bile.Hayatım da ilk kez sevdiğim birini kaybettim.Ve ilk kez bugün ölümün acısı ile tanıştım.Birisi uzun bir süre hayatımızdan gittiğinde, onunla ilgili olan her şeyi zamanla unutmaya başlarız.Ama siz o birisi gibi olmayacaksınız benim hayatımda.Sizi hiç unutmayacağım benim canım hocam...Yattığınız yer cennet,ruhunuz şad olsun.Allah rahmet eylesin...
31 Ocak 2012 Salı
Sanki tüm hayatım boyunca yanlış melodiyle dans etmiş gibiyim(Nietzsche Ağladığında)
Aslında hayatımızda var olduğunu zannettiğimiz insanların çoğu var gibi görünseler de bir varlar bir yoklar.Yok oldukları zamanlar ya sizden sıkılmışlardır ya da dertlerin-iz-den veya kendilerinden.Belkide söylenemeyen,söyleyemeyeceğimiz daha bir çok neden.Bunları duymak çoğu zaman canımızı acıtır ya da henüz hazır değilizdir yalnızlığa.Bu yüzden bahanelere sığınarak gerçeklerden kaçmak daha kolay gelir.Sanırım bugün gerçeklerle yüzleştiğim gün olacak ve hayat benim için yeniden başlayacak.Ben kimsenin hayatında özel bir yere sahip olmadım,kendi hayatım da bile.Kendime verdiğim sözlerimi tutamadım.Doğruları herkes gibi biliyordum,her şeyin farkındaydım ama çoğu zaman uygulayamadım.Ve bu yüzden hayatımın yirmi birinci yılının başında sanki hep yalan sayfaları çevirmiş ve yorulmuş gibi hissediyorum.Hayat gerçekten çok kısa,bunu herkesten daha çok bilerek ve hissederek yaşamak beni o kadar bunaltıyor ki.Bazen bu yüzden ben, ben olmaktan çıkıyorum.Neden biliyor musunuz?Sadece insanlar kırılmasın diye.Bu yaptığım doğru değil,kendime yazık ediyorum böyle davranarak.Tabi ki kafamda ki neyse söylüyorum herkese,içimde kimseye karşı bir şey kalmamıştır.Asıl durumun kötü tarafı hayatımda ki insanlar da bana bu şekilde dürüst davranıyorlar mı?
Kendimi bu ara olduğumdan daha yalnız hissediyorum.Kafamda sadece negatif düşünceler ve kötü anılarım dolaşıp duruyor.Birine sarılmaya ve ağlamaya ihtiyacım var.Ama bunun bir nedeni yok.Sadece böyle birinin var olduğunu bilmek beni rahatlatacak.Ama bunu yapmak için kendime izin vermiyorum.Çünkü;kendimi yıkılmış ve çaresiz hissedeceğim.Zaten söylersem de her şeyin yoluna gireceğine inanmıyorum ki.Böyle anlarda yatağıma ve yastığıma sarılıyorum.Bu duyguların umutla gideceğini düşünüyorum ama biliyorum ki zamanla birlikte geri gelecekler.Bir var olacaklar bir yok...
Kendimi bu ara olduğumdan daha yalnız hissediyorum.Kafamda sadece negatif düşünceler ve kötü anılarım dolaşıp duruyor.Birine sarılmaya ve ağlamaya ihtiyacım var.Ama bunun bir nedeni yok.Sadece böyle birinin var olduğunu bilmek beni rahatlatacak.Ama bunu yapmak için kendime izin vermiyorum.Çünkü;kendimi yıkılmış ve çaresiz hissedeceğim.Zaten söylersem de her şeyin yoluna gireceğine inanmıyorum ki.Böyle anlarda yatağıma ve yastığıma sarılıyorum.Bu duyguların umutla gideceğini düşünüyorum ama biliyorum ki zamanla birlikte geri gelecekler.Bir var olacaklar bir yok...
27 Ocak 2012 Cuma
Öyle bir geçer zaman ki...
Ama gene de içimden hep çocuk kalmak geliyor.O masalları dinlerken uyumak istiyorum hala.Oyuncağım kırılacak diye onunla oynamaya bile kıyamadığım için kızıyorum kendime hala.Ama ben her gece bizim masalımızla uyuyorum.Ve ben senin yanında hala çocuk olduğumu hissettiğim için mutluyum.Çünkü;çocuklar gibi yaşıyorum seni.Sen hayatımızın kaptanı,hiç bir şeye geç kalmayalım olur mu?Ben senin hep küçük sevgilin olarak kalmak istiyorum...
23 Ocak 2012 Pazartesi
içimdeki seni dinlemek
Ne başlayabildik doğru dürüst ne de ...Sonunu getirmek istemiyorum.Çünkü ikimizde çabalıyoruz bitmemek için.Ama her seferinde ben sana yeniliyorum nedense.Biliyorum yanlış.Annen gibi davranıyorum çünkü sana.Bu da doğal olarak seni sıkıyor.Ama içimdeki bu seni koruma iç güdüsüne karşı koyamıyorum.Yapamıyorum.Emin ol çok istiyorum,evet,haklıydın demeni.Biliyorum, sende biliyosun benim haklı olduğumu.Ama nedense bunu senden duyana kadar sabredemiyorum.Çünkü korkuyorum.Ya bu sefer sana bir şey olursa diye.Sensiz kalmaktan,seni kaybetmekten korkuyorum.Ama böyle yaparak da seni kaybetme ihtimalim azalmıyor....Aksine.Sanma ki sen kötü bir durum yaşadığında ben yanında olmayacağım,üzülmeyeceğim.
Seninle uyudum ben hep sen yanımda yokken.Uyurken yarın başka bir gün olacak bizim için,yeni bir güneş doğacak ümidiyle daldım sensiz uykulara.Ama yanlış yaptım.Çünkü kendimi bu pembe rüyalarıma inandırdıkça gerçeklerden uzaklaştım.Bu yüzdendir her seferinde daha çok acı çekmemin nedeni.Ben bu acıları unutup mutlu olmak için her seferinde aynaya baktım.Çünkü yüzümde,gözlerimde seni görmek bana bütün acılarımı unutturuyordu.Her sabah gözlerimi açtığımda kendime ve sana karşı tutamadığım aynı sözü verdim.Bugün ve bundan sonra hayata müdahale etmeyeceğim ve akışına bırakacağım.Ama hiç hayatımı hayatımızı akışına bırakamadım.Çünkü hayatımızın akıp gitmesini sağlayacak bi su yoktu.Biz sürekli yaralar alarak kuru yerlerde sürüklendik durduk senle.Bugünlük bu kadar.Bu ve bundan sonra ki tüm yazılarım hayatıma anlam katan,hayatımı anlamlı kılan erkeğe.....
Seninle uyudum ben hep sen yanımda yokken.Uyurken yarın başka bir gün olacak bizim için,yeni bir güneş doğacak ümidiyle daldım sensiz uykulara.Ama yanlış yaptım.Çünkü kendimi bu pembe rüyalarıma inandırdıkça gerçeklerden uzaklaştım.Bu yüzdendir her seferinde daha çok acı çekmemin nedeni.Ben bu acıları unutup mutlu olmak için her seferinde aynaya baktım.Çünkü yüzümde,gözlerimde seni görmek bana bütün acılarımı unutturuyordu.Her sabah gözlerimi açtığımda kendime ve sana karşı tutamadığım aynı sözü verdim.Bugün ve bundan sonra hayata müdahale etmeyeceğim ve akışına bırakacağım.Ama hiç hayatımı hayatımızı akışına bırakamadım.Çünkü hayatımızın akıp gitmesini sağlayacak bi su yoktu.Biz sürekli yaralar alarak kuru yerlerde sürüklendik durduk senle.Bugünlük bu kadar.Bu ve bundan sonra ki tüm yazılarım hayatıma anlam katan,hayatımı anlamlı kılan erkeğe.....
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)