Öyle bir geçer zaman ki...

21  yıl önce bugün, gene kar yağışlı soğuk olan hava,annemin çığlıkları ve sancısı ile aydınlanmıştı...Ve hayata her bebek gibi ağlayarak merhaba dedim.Aldığım ilk nefes kadar kolay değilmiş hayat,bunu yıllar geçip giderken daha iyi anladım.Yani büyüdükçe daha çok acı çektim.Yürümeyi öğrenirken her düştüğümde, canım daha fazla acıyamaz zannederdim.Keşke her acı sadece dizimi kanatsaydı.Keşke hala, sadece çizgi filmimi izleyemediğim ,öğlen uykusuna yatmak istemediğim,yemek yemek istemediğim,annem benimle yatmadığı için ağlıyor olsam.Her yaşıma bir yıl daha eklendikçe,daha kalabalık görünen hayatımda,aslında daha da yalnız kaldığımı fark ettim.En güzel okul yaşamım ise ilkokuldu.Neden biliyor musunuz?Çünkü hepimiz o saf ve temiz duygularımızla kötülük nedir bilmezdik.Birbirimizin arkasından iş çevirip,sahte gülüşlere bürünmezdik.Ve ben bu yaşımda bile zaman dursun istiyorum,daha fazla büyümek,yalnız kalmak,acı çekmek istemiyorum.Hep içimde bir korku ile büyüdüm ben.Korkak bir çocuktum anlayacağınız.Annemin,babamın,kardeşimin ölmesinden çok korkardım.Ölümden çok korkardım.Gecenin karanlığından korkardım,çünkü;bana hep ölümü hatırlatırdı o karanlık.Şimdi ise o karanlıkta huzur bulduğumu hissediyorum.Bu karanlık huzurun,ölümle ilgisi var mı,yok mu bilemiyorum?Ama tek bildiğim huzurun bile bende karanlık olması.Neden karanlık biliyor musunuz?Çünkü;hep en kötüsünü düşünüyorum her şeyin,karamsarlık içinde yaşıyorum.Hayatta tattığım en güzel,eşi benzeri olmayan duygulardan nadir olanı ise sevmek.Herhangi bir şeyi sevmek.Annenizi,babanızı,kardeşinizi,oyuncağınızı, yatağınızı,yastığınızı veya başka bir adamı sevmek...Sizin sevdiğiniz sizi sevmese bile en güzel duygu sevmek.Biri için ağlamak bile güzel.Birini düşünmek,şarkıların size onu hatırlatması.Onu beklemek,onunla hayatınızı hayal etmek.Ve ben hayatın güzelliğini senin bende var olduğun anda anladım.Ve hayatın acımasız olduğunu da, sen benden gittikten sonra anladım.Ve seni yeniden bende bulduğum gün, ikinci kez doğdum ben.Hayatın bana en güzel armağanı olan,hayatımın kaptanı hep bende kaptan olur mu?

Ama gene de içimden hep çocuk kalmak geliyor.O masalları dinlerken uyumak istiyorum hala.Oyuncağım kırılacak diye onunla oynamaya bile kıyamadığım için kızıyorum kendime hala.Ama ben her gece bizim masalımızla uyuyorum.Ve ben senin yanında hala çocuk olduğumu hissettiğim için mutluyum.Çünkü;çocuklar gibi yaşıyorum seni.Sen hayatımızın kaptanı,hiç bir şeye geç kalmayalım olur mu?Ben senin hep küçük sevgilin olarak kalmak istiyorum...