Bir insana bağımlı mısınız,o sizde alışkanlık mı, yoksa seviyor musunuz?Son zamanlarda bu sorularla boğuşuyorum.Ve daha yeni anlamış bulunmaktayım ki bu üç çelişkiyi,hissi birbirinden ayıramazsınız.Ayrılmadan önce de ayrıldıktan sonra da buna karar veremezsiniz.En azından ben karar veremiyormuşum.Bir insan için günlerce ağlamanız olan olan sevginizi de göstermez.Dışardan bakanlar bunu böyle zannetselerde insan çoğu zaman kendine ağlar.Pişmanlıkları vardır.Kendine kızar, çünkü;kullanılmış gibi hisseder.Ona harcadığı zamana,emeklerine üzülür.Bazılarımız yıllarını boşa harcarken onun için,bazılarımız ise daha şanslıdır.Çünkü daha yolun başından fark ederler.Benim gibi kör olanlarınız,çabuk inananlarınız varsa da....İşte böyle kafanızı duvarlara vururken her şey için çok geç olduğunu düşünürsünüz.Daha 20 yaşınızdayken,yaşanacak o kadar çok şey varken,her şeye çok geç kalmış hissedersiniz.Bu zaman aralığında çevrenizde size tanıyan insanların ilk söyledikleri ise zamana bırak.Bilmiyorum gerçekten zaman mı bunun çaresi ama o zaman bende bir türlü geçmek bilmiyor.Ben bu aralar hiç şimdiki zamanı yaşayamıyorum.Geçmiş ve gelecek zaman arasında savaşmaktayım.Geçmiş zamandayken kimi zaman mutlu kimi zaman gözüm yaşlı.Gelecek zamana geçiş yaparken saniyelik şimdiki zamandan geçerken mutsuzluk,umutsuzluk,pişmanlık ve zırıl zırıl ağlamak.Gelecek zamana geldiğimde ise güvensizlik,umutsuzluk,karışıklık,bilinmezlik ve ................Bunların sonu hiç gelmez biliyorum.Aşk bir çoğumuzu hayatın evrelerinde bir güldürür bir ağlatır.Belki ağlama nedenlerimiz,ağladığımız kişiler ve yaşananlar farklıdır.Ama o gözyaşlarının tadı hiç değişmez.
Uçurumun kenarındayım şimdi.Ne istediğimi ben bile bilmezken o bana geri dönsün istiyorum.Dönerse kabul eder miyim bilmiyorum ama muhtemelen etmem.Ama benden başka kimseyle yapamadığını görmeye,beni sevdiğini bilmeye ihtiyacım var sanki.Yanlış bu istediğim bunu da biliyorum.Bencillik ve ego sorunu.Ama bunları bile bile istiyorum.Onun benim için hala ağladığını görmek istiyorum ve seni bunlardan sonra da hayatımın hiç bir evresinde görmek ve hatırlamak istemiyorum.Gerçekten böyle mi hissediyorum.Bunu bile bilmiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder