31 Ocak 2012 Salı

Sanki tüm hayatım boyunca yanlış melodiyle dans etmiş gibiyim(Nietzsche Ağladığında)

Aslında hayatımızda var olduğunu zannettiğimiz insanların çoğu var gibi görünseler de bir varlar bir yoklar.Yok oldukları zamanlar ya sizden sıkılmışlardır ya da dertlerin-iz-den veya kendilerinden.Belkide söylenemeyen,söyleyemeyeceğimiz daha bir çok neden.Bunları duymak çoğu zaman canımızı acıtır ya da henüz hazır değilizdir yalnızlığa.Bu yüzden bahanelere sığınarak gerçeklerden kaçmak daha kolay gelir.Sanırım bugün gerçeklerle yüzleştiğim gün olacak ve hayat benim için yeniden başlayacak.Ben kimsenin hayatında özel bir yere sahip olmadım,kendi hayatım da bile.Kendime verdiğim sözlerimi tutamadım.Doğruları herkes gibi biliyordum,her şeyin farkındaydım ama çoğu zaman uygulayamadım.Ve bu yüzden hayatımın yirmi birinci yılının başında sanki hep yalan sayfaları çevirmiş ve yorulmuş gibi hissediyorum.Hayat gerçekten çok kısa,bunu herkesten daha çok bilerek ve hissederek yaşamak beni o kadar bunaltıyor ki.Bazen bu yüzden ben, ben olmaktan çıkıyorum.Neden biliyor musunuz?Sadece insanlar kırılmasın diye.Bu yaptığım doğru değil,kendime yazık ediyorum böyle davranarak.Tabi ki kafamda ki neyse söylüyorum herkese,içimde kimseye karşı bir şey kalmamıştır.Asıl durumun kötü tarafı hayatımda ki insanlar da bana bu şekilde dürüst davranıyorlar mı?

Kendimi bu ara olduğumdan daha yalnız hissediyorum.Kafamda sadece negatif düşünceler ve kötü anılarım dolaşıp duruyor.Birine sarılmaya ve ağlamaya ihtiyacım var.Ama bunun bir nedeni yok.Sadece böyle birinin var olduğunu bilmek beni rahatlatacak.Ama bunu yapmak için kendime izin vermiyorum.Çünkü;kendimi yıkılmış ve çaresiz hissedeceğim.Zaten söylersem de her şeyin yoluna gireceğine inanmıyorum ki.Böyle anlarda yatağıma ve yastığıma sarılıyorum.Bu duyguların umutla gideceğini düşünüyorum ama biliyorum ki zamanla birlikte geri gelecekler.Bir var olacaklar bir yok...

1 yorum:

  1. Sanırım o birisine yalnızca bize herşeyin yoluna gireceğini söylemesi için bile ihtiyacımız var.. İnsan bir noktadan sonra kendi sesinden bile sıkılabiliyor sanırım

    YanıtlaSil